کوهی ام که شکسته غرورم…
ماهیِ زخمی توی تورم!
نقطه ضعفم گلم بود؛ شکستن
مرده هایی که مرده پرستن…
زخمی قلبمو نیمه جونم؛ غرقِ خونه پر و آشیونم
زیر پام خالیه، روبروم هیچ…
من کجا دیگه باید بمونم؟!
حال من بدتر از بدتر از بد! ابر تو چشمای آسمونم…
هم خون هم درد…
خیلی خسته ست تنِ این مرد
فکرِ دردات، اشکامو تو بارون حل کرد!
نرو برگرد…
تنها تنها؛ بغضاتو رو شونت بردی…
من میبندم زخمی که از دنیا خوردی؛ هر روز مُردی!
بغل کردمت اشکات منو داغون کرد!
چشات خون به دل شرشرِ بارون کرد…
ببین دنیای بی عاطفه ی نامرد…
چه کاری با دل تنگ دوتامون کرد
کوهیم که شکسته غرورم…
ماهیه زخمی توی تورم!
نقطه ضعفم گلم بود؛ شکستن
مرده هایی که مرده پرستن!
زخمیه قلبمو نیمه جونم؛ غرقِ خونه پر و آشیونم
زیر پام خالیه روبروم هیچ…
من کجا دیگه باید بمونم؟!
نظر خود را بنویسید