زمان نبودنت رو دستم دیگه باد کرده
میدونی تا ابد تاریخ انقضاء روش خورده
که صبح تا شب جای خالیتو دوره کنمو تو آزمون هر شب نبودنت چنان بیوفتم که بمیرم
دیوونه منم که ملودی خنده هات تو دلم تاب میخوره دردت به جونم توام که نیستی
اصلا بذار سادش کنم این نبودنت چه زهرماری شده واسه من
یکی از لذت هایی که منو با همون اسم خاص
که همیشه با کلی عشوه و ناز و ادا صدام میکرد و میگفت
مرتضام
حالا دیگه نیستشو منم خیلی قشنگ به نبودنش عادت کردم
وقتی دلت مثل من ترک برداشت دیگه اومدن یا رفتن بودن یا نبودن هیچ فرقی نمیکنه که
آدم یه روز به به جایی میرسه که دلش میخواد همه بخوابه
دیدی خواب چقدر خوبه برا نداشتن هامون خواب چیز خیلی قشنگیه
کاش میشد بودیم من و تو زیر سقف یه خونه ی کاهگلیه کوچیک حیاط دار
عصرا تو حیاط روی یه تاب چوبی کوچیک مینشستیم
من سر روی شونه ی تو و توام جایی درست کنار من
کاش یه خونه ی کاهگلی کوچیک داشتیم با هم
میدونی انتظار زیبا ترین نقاشی دنیاست وقتی حاصل تصویرش تو باشی
حالا که دلمو نمیخوایی باید برم ساده میرم اما عکسامو پاره نکن
من تو اون عکسا کنار تو لبخند نزدم
من با تموم جونم خندیدم برای تو برای چشات برای خودم
برای دردام برای ما برای این همه تنهایی
من خندیدم
ای کاش خدا واسه حال دلم یه کاری کنه من تو رو دوستت دارم
نظر خود را بنویسید